Zardigot

Unha representación de Espello Cóncavo


Rodrigo Roel: escenógrafo e malvado sarxento

Polo ano 74 estaba na Laboral e xa alí formaba parte do grupo de teatro que tiñan. No 77 vivín as Mostras de Ribadavia en vivo e en directo. Posteriormente simultaneo Filoloxía e Belas Artes en Santiago, e máis tarde comezo cos estudos de Filosofía. Pero non me enchía. A miña vocación xa era o teatro. Traballei tamén para a televisión, o cinema. Sobre todo na construción de decorados. Se teño que elixir entre un destes dous medios, quedo co teatro: é máis repousado, adícaslle máis tempo, vívelo máis intensamente…, o outro é máis industrial.
O decorado para o Zardigot xurdiu xa na primeira lectura da peza. Segundo lía, víñame á mente o teatro clásico grego. Cambiándolle o nome poderiamos estar ante unha peza da traxedia grega. Faleino con Arturo e construímos o que vedes.
Eu asistín á representación que Teatro Circo fixera no ano 75. Alí non había decorado, os actores estaban sós no centro e os espectadores ao redor. Nós puxémoslle decorado. A súa construción foi rápida, igual que a idea para darlle forma. Esperemos que lles guste aos espectadores.

Etiquetas: , , , , ,

4 comentarios a “Rodrigo Roel: escenógrafo e malvado sarxento”

  1. # Anonymous Anónimo

    Cando cheguei ao teatro, un instante antes de comezar a representación, impresionoume o decorado: clásico!, un anfiteatro grego! Conclusión, trasladeime á antiga Grecia. Mais non só é o maxestoso decorado o que nos fai viaxar (inclúovos a vós; se non a vistes, debedes facelo) séculos atrás, tamén o coro maxistral, a lograda iluminación, ata ousaría dicir que a música, moi acertada, nos transportan a Grecia. Esa Grecia trasunto de traxedia (a vida, a morte, a loita, a guerra), de paixóns irracionais (o amor).
    Estrela, muller-anxo (nai e esposa incondicional) e muller-demo (o seu fado convértea en amante forzosa) lévanos a outro mundo á par do clásico: o cristián.
    Sorprende atoparse cunha obra atemporal, escrita no último terzo do século XX. Así a definiría, posto que; dor e anguria, amor e esperanza, loita e medo son sensacións percibidas en todo momento polo espectador, entre os que me inclúo. Se iso pretendían o dramaturgo e o director, conseguírono.  

  2. # Anonymous Anónimo

    Queriamosche mandar un comentario a ti polo ben que o fixeches,sobre todo no final da obra.


    ALEX vs DANI de cerceda.  

  3. # Anonymous Anónimo

    ola!!

    quedei impresionado co malo que podes chegar a ser!!

    increíble cando lle pegas no lombo, impactante!!

    saúdos dende Cerceda!  

  4. # Anonymous Anónimo

    Inspiracheste no Capitán Trueno para facer o disfrace do Sarxento e do Capitán?

    Felipe Bello de Cerceda  

Enviar um comentário

Este blogue quere aportar materiais de apoio á primeira representación profesional do Zardigot de Euloxio R. Ruibal, realizada pola compañía Espello Cóncavo. Tamén poderás atopar, coordinada pola AS-PG, unha proposta didáctica para o ensino.

Os autores



Na Web No blogue

máscaras

Axuda

máscaras

Recursos

AS-PG

Ano da Memoria

MultiRss

feed

Blogger

Engade este blogue aos teus favoritos en Technorati

Zardigot e outras montaxes

www.flickr.com


Licenza Creative Commons
Esta obra está baixo unha licenza Recoñecemento-Non comercial 3.0 de Creative Commons

AS-PG 2007 Zardigot