Comecei a facer teatro no grupo O Facho, unha agrupación cultural que tiña un grupo de teatro afeccionado moi coñecido. Era o ano 1983. Comecei indo polos ensaios, porque me gustaba o teatro, asistir ás representacións e creo que tamén me influíu o feito de que un irmán meu tamén actuara algunha vez. Como dicía ía polos ensaios e un día faltou un dos actores e pedíronme que pasara eu o papel. Aceptei, gustoulles, e na seguinte obra xa me incluíron no reparto. En O Facho fixen dúas representacións.
Continuei en “Tespis” e despois duns anos comecei como profesional co grupo Teatro do Atlántico, chamado por Xulio Lago; alí coincidín cos actores máis coñecidos da escena galega como Vidal Bolaño, Miguel Pernas...
Alá polos 90 pasei a facer moitas obras con Fernando Morán. Eran producións moi duras, sen subvención, nas que tiñamos que sufragar os gastos e incluso pedir préstamos. Unha das montaxes que lembro con máis agarimo é Pedro e o capitán de Mario Benedetti. Fixémola por encargo de Amnistía Internacional, e en especial lembro un pase no Mosteiro de Sobrado, que fixeramos porque dous monxes eran socios de Amnistía; pero foramos a onde foramos espertaba moito interese e fixemos moitas representacións para o que é habitual no teatro galego.
Despois pasei a traballar de forma máis continuada con Espello Cóncavo e Teatro Galileo, e continúo.
O meu sitio no teatro é ser actor, aínda non me vexo dirixindo. O que máis disfruto é o proceso de creación, como vas comprendendo o teu personaxe e evidentemente... representando.
Xabier Pan no catálogo da AAAG.
Continuei en “Tespis” e despois duns anos comecei como profesional co grupo Teatro do Atlántico, chamado por Xulio Lago; alí coincidín cos actores máis coñecidos da escena galega como Vidal Bolaño, Miguel Pernas...
Alá polos 90 pasei a facer moitas obras con Fernando Morán. Eran producións moi duras, sen subvención, nas que tiñamos que sufragar os gastos e incluso pedir préstamos. Unha das montaxes que lembro con máis agarimo é Pedro e o capitán de Mario Benedetti. Fixémola por encargo de Amnistía Internacional, e en especial lembro un pase no Mosteiro de Sobrado, que fixeramos porque dous monxes eran socios de Amnistía; pero foramos a onde foramos espertaba moito interese e fixemos moitas representacións para o que é habitual no teatro galego.
Despois pasei a traballar de forma máis continuada con Espello Cóncavo e Teatro Galileo, e continúo.
O meu sitio no teatro é ser actor, aínda non me vexo dirixindo. O que máis disfruto é o proceso de creación, como vas comprendendo o teu personaxe e evidentemente... representando.
Xabier Pan no catálogo da AAAG.
0 comentarios a “Xabier Pan é Xaquín”